En zo zitten we tussen de middag op een zonovergoten Grieks terras in het plaatsje Avgónyma op Chios. Avgónyma betekent nest eieren en dat komt vanwege de indruk die de groepjes huizen wekken vanaf de erboven gelegen bergkam. Bert vraagt nog wat de lokale specialiteit is, maar dat hoeft eigenlijk niet. Achter ons wordt een jong geitje aan het spit geroosterd. Ja, het is goed toeven in deze prima taverna. Zo juist hebben we het klooster Néa Moní bezocht en ons vergaapd aan de ingewikkelde 11-eeuwse mozaïeken. Het is de sterattractie van dit Byzantijnse klooster. We doen vandaag nl. een dagje Chios. Met de veerboot varen we van Turkije naar Griekenland om vervolgens met een huurauto over het eiland te crossen. We doen de mastiekdorpen Pyrgi en Armonlia  aan, bekijken het lokale aardewerk (en vinden het niks), genieten van de eindeloze vergezichten op olijfboomgaarden, pijnbomen, de blauwe Middellandse Zee en hebben het vooral heel gezellig.

Afgelopen dagen hebben we gezeild langs de Turkse kust, van Sigacik naar Çesme. Onderweg hebben we geankerd in een baai, gezwommen in zee, gezeild op diepblauwe golven, Geitje aan het spit en slapend zeilen aan boord en geslapen op de deining van de golven. Dat is nog eens vakantie vieren; heerlijk en bovenal slaapverwekkend. Zodra de Beau het ruime sop kiest, vecht ik tegen de slaap. En ik niet alleen, Bert ook. Hoewel, hij ontpopt zich tot een goed stuurman. But not me; mijn doel is om maximaal niet in de weg zitten.  En dat lukt goed. Ik zit comfortabel in de kuip, staar op het water (misschien zie ik wel een dolfijn – not), geniet van de wind in mijn haren en wederom vallen mijn ogen dicht. Ach, ik zit in ieder geval niet in de weg….

Gastenpost van Marjan

Bert en Marjan zijn in juni 2013 ruim een week te gast aan boord van de Beau.