Het is vrijdag 20 mei 2011 en we zijn in afwachting van Frank, onze monteur. Alle onderdelen zijn geleverd en de tandwielkast is weer in elkaar gezet. Maar in Spanje nemen ze het niet zo nauw met de tijd. Als je tien uur zegt kan het gerust drie uur ’s middags worden. Maar wat zie ik als ik terug kom van het boodschappen doen: Frank is aan boord. Wat kan je toch blij zijn met zo’n man. Want als alles lukt vandaag willen we morgen als een speer verder.

Aan het einde van de middag komt er nog een lasser om de beugel vast te lassen. Of we daarom de boot even andersom willen leggen, dus met de achtersteven naar de kade. Toevallig loopt René langs en helpt een handje. In de Middellandse Zee zijn er geen steigers maar meer- en ankerlijnen die je naar voren moet brengen. Normaal een fluitje van een cent maar dit keer krijgen we de lijn niet zoals we die hebben willen. Oeps hij zal toch niet in ………. de schroefas zitten. Na een inspectie rondje van Cees wordt zijn vermoeden bevestigd. Chips wat nu. Dat wordt een duik onder de boot, waar Cees de lijn doorsnijdt. Fijn dat René, hij is duik instructeur, Cees bij kan staan. Zo zie je hem op de boot en even later onder de boot. Wat een gedoe. En dan is het wachten op de lasser. Het wordt vier uur, vijf uur, zes uur, zeven uur. Geduld is een schone zaak, maar geen lasser. En dan begint het ook nog te regenen terwijl Frank de laatste handeling legt aan de tandwiel kast . Maar galant als Cees is houdt hij een paraplu boven zijn hoofd.