Maandag 21 december 2015 klaren we uit en drinken we nog een laatste cappuccino bij de Floating bar. Rond 10.00 uur gooien we de trossen los en worden door de bemanning van de Helena, de Jonas en de Long John Silver uitgezwaaid en getoeterd. De Hullu Poro en de Lena vertrekken gelijk met ons. De LJS een dag later. De hele overtocht slingeren we echt niet normaal van links naar rechts, een kermis attractie is er niks bij. Het is een hele kunst om je staande te houden, laat staan koffie te zetten, warm eten klaar te maken, het opeten daarvan, douche momentjes, toiletbezoek en het rustig liggen op bed. Echt geen sinecure en dat twenty-four seven 15 dagen lang. Wij vinden het doorbijten. Bijna de hele 2037 mijl varen we op met de Hullo Poro, de laatste paar dagen komt daar de Long John Silver bij. Best bijzonder want vaak ben je elkaar na een dag al kwijt op deze grote oceaan. Elke dag een paar keer marifoon contact en elke avond is er om 21.00 uur UTC het radio netje via de SSB met Nederlandse/ Belgische boten onderweg en in de haven van Mindelo. Je geeft je positie door en meldt wetenswaardigheden van die dag. We genieten van de sterrenhemel, de ondergaande zon, de opkomende maan, de strak blauwe hemel en de oneindige blauw/grijze golven. Maar na 7 dagen hoop je stiekem dat je er al bent hellup dan moet je zeker nog 8 dagen.

 Wist u dat:

• Er een noord/oost passaat waait op de Atlantische oceaan. Het een makkie is wat zeilvoering betreft (melkmeisje) Je vanzelf de goede kant wordt opgeblazen. Cees toch af en toe halsbrekende toeren moet uithalen op het voordek.
• Het radio netje en marifoon contact erg gezellig is onderweg. We ons nu niet zo only de lonely voelen op deze grote oceaan.
• Er met kerst een postduif is overgevlogen met een kerstkaart. Lief hoor. Thanks Ria en Peter.
• Om te vieren dat we halverwege de oversteek zijn wordt er als verrassing een zak drop tevoorschijn getoverd.
• Sommigen deze overtocht een eitje vinden maar wij meer van vallen, opstaan en weer doorgaan.
• We regelmatig een hengeltje uitgooien maar er zoveel okergeel zeewier in zee drijft dat we dat aan onze haak krijgen en jammer genoeg geen vissie.
• De Old Amsterdam, chocolade letters, kruidnootjes, speculaas en drop inmiddels op zijn. We er van gesmuld hebben.
• Ik een bakje uit één van de kastje wil pakken en denk “het ken net” met dat gewobbel, niet dus. Gevolg een deel van het servies aan gruzelementen op de kombuisvloer.
• We overdag om de beurt met het handje sturen. De stuurautomaat dit ’s nachts van ons overneemt.
• We de kids wel erg missen.
• Het kicken is om met de Beau op een golf te surfen.
• De maan ons deze 15 dagen bijstaat als lichtje in de duisternis.

Bezint voordat je eraan begint. Het is geen rozengeur en maneschijn, geen peace of cake, het is afzien zo’n oversteek. Dat vinden wij tenminste. We zijn ingeklaard en hebben ons anker laten plonzen in de Carlisle Bay bij Bridgetown. Even naar de kant en dan…..een heerlijk tukkie doen.