Olijfolie. Van pluk naar persen

Dinsdag 24 oktober 2023 rijden we met Toos en Rimmer mee naar hun vrienden, Roy en Jessica. Van oorsprong rasechte Amsterdammers en dat is nog goed te horen. Nu hebben ze een huis op Sicilië. Allerhartelijkst worden we ontvangen met uiteraard een rondleiding door hun Villa Volpe. Een opknappertje was het, maar jeetje wat is er al veel gebeurd. Beiden van vele markten thuis. Creatief, ozo handig en ‘kan niet´ bestaat niet in hun vocabulaire dus ook niet in hun doen en laten. Na de koffie de hoogste tijd om de handen uit de mouwen te steken.

Olijven plukken, a hell of a job maar vele handen maken licht werk. Nog nooit gedaan maar eens moet de eerste keer zijn. Met het handje, staand op de grond of op een ladder, plukken we één voor één de olijven van de bomen. Of met een speciaal apparaat waarmee je nog hoger in de boom de olijven eruit trilt. Een soort van hark met motortje voorzien met lange ijzeren sprieten/vingers. Je hebt er wel spierballen voor nodig. De olijven worden opgevangen in netten die onder de boom liggen. Voordat ze de krat ingaan halen we de meeste blaadjes en takjes eruit. Dan volgt een overheerlijke maaltijd bereidt door Toos met een finishing touch van Roy. Toe een sorbet ijsje homemade by Jessica. Eerst proeven en dan raden welke smaak, we hebben geen idee. IJs gemaakt van tomaat, munt, witte wijn, suiker en citroen, mejammie.  

Op afspraak rijden we naar de frantoio= perserij vlak in de buurt. Gelukkig nog geen spitsuur. De olijven moeten na de pluk niet te lang in de kratten blijven anders gaan ze oxideren en dat geeft een nare smaak aan de olie. Aldaar worden de overgebleven bladeren en takjes van de olijven gescheiden via een lopende band en gewassen om terecht te komen in een machine. Hier worden ze gemalen en gekneed en ontstaan de eerste sappen. Bij deze ‘koude’ persing mag de temperatuur niet boven de 27 graden uitkomen om de kwaliteit van de olie te behouden. Na de persing worden de sappen gecentrifugeerd om de olie van het water te scheiden. Dat proces duurt zo’n drie kwartiertjes en dan tadaa een mooi licht groene D.O.P olijfolie.  

Nog een stuk taart van Caffeè della Rose en dan rijden we weer met Rimmer als chauffeur moe maar voldaan met een blik olijfolie terug naar Marina di Ragusa. Eén van de laatste etentjes van dit seizoen, eten we met z’n 6-en en dan vliegen we maandag 30 oktober 2023 weer naar Nederland ook weer heerlijk.  

Socializen rondom de boot

Naast onze schoonmaak klussen is er ook nog genoeg tijd voor ‘leuke’ dingen. We ontmoeten de bemanning van zeilboot Waaibaai, Petra en Mike. Heerlijk om in de kuip kennis te maken en verhalen uit te wisselen. Het is immers nog steeds fantastisch weer zo rond de 25 à 29 graden, niet te geloven. We hebben zondag ochtend koffie met Toos en Rimmer, eten met z’n 6-en pizza buiten de deur. De dag erna komen Lia en Remco pasta Carbonara eten aan boord. Tijdens een strandwandeling zien we een kunstenaar een heus zandkasteel creëren. Knap als je zoiets kunt.

Wederom gaan we naar Ragusa Ibla, maar nu met de bus samen met Lia en Remco. We lopen trappetjes op nog hoger en hoger. Hebben een super uitzicht over Ragusa Ibla met de toren die ik graag wil zien en slenteren langs overdadig versierde barokke balkonnetjes naar het grote plein. In één van de winkels hebben ze een wel heel speciale jurk, gemaakt van pasta, een kunstwerkje op zich.

We zien granaat appels liggen die ze vers voor je kunnen persen. Nou doet u er maar 4. Dat willen we wel eens proberen zo’n mooi donkerrood sapje. Maar onze bekkies trekken er van samen en het voelt stroef in de mond. Heel bijzonder dit. Lia googelt nog even om te kijken hoe gezond dit sapje wel niet is. Nou op sommige sites is granaatappelsap je van het en op andere sites juist weer niet. Er zitten veel toegevoegde suikers in en vanwege de aanwezige antioxidanten moet het helpen tegen bepaalde kwalen en ziekten maar dat is onvoldoende bewezen. De 3 gangen lunch bij I Banchi is lekker. Alles gelijktijdig opgediend maar dat mag de pret niet drukken.  

Valle dei Templi, sterrentent en de replica Nao Victoria

Galtjo en Annette hebben een auto tot hun beschikking. Dus gaan we weer even de toerist uithangen. Op naar Agrigento toch nog meer dan 2 uur rijden. Galtjo heeft zich helemaal aangepast aan de Italiaanse rijstijl. Lekker doorkarren, niet aarzelen en gaan met die banaan. Het weer is ook nog steeds fantastisch dus voor Annette en mijn persoontje is het rokjes dag vandaag. Nou ja van het  langere soort dan. Onderweg lijkt het wel of we door het Westland rijden. Kassen en nog eens kassen van landbouwplastic opgebouwd. Fraaie en van die vervallen exemplaren. La Valle dei Templi= vallei van de tempels is het grootste park buiten Griekenland met overblijfselen uit de Griekse oudheid. Het meest intact is de Concordia die dateert uit 430 voor Chr. Allemachtig zo prachtig.

De dag erna brengen we een bezoek aan Ragusa Ibla. Vandaag geen rokjes- maar hoedjesdag, het lijkt wel Prinsjesdag. Daar worden we getrakteerd door Galtjo en Annette en eten de sterren van de hemel bij restaurant Ciccio Sultano Duomo met een 8 gangen diner. Verkukkuluk en super mooi opgediend. Uitbuiken doen we op de boot en een spelletje yahtzee.

In onze haven is de replica Nao Victoria ( 1519) neergestreken. Dit is het eerste schip wat in die tijd een ontdekkingsreis om de wereld heeft gemaakt. Uiteraard een bezoekje waard. Nog een capootje  en een echte Siciliaanse cannoli en dan zwaaien we woensdag middag 11 oktober 2023 Annette en Galtjo weer uit die hun toch verder gaan vervolgen op dit mooie eiland.  

  

Onze winterhaven in Marina di Ragusa

We komen steeds dichter bij ons plekje waar we de boot voor de winter achter gaan laten n.l. Marina di Ragusa. Aan de zuid/oost kant van Sicilië. Maar eerst gooien we nog ons ankertje uit bij Sciacca . Jeetje ineens uit het niks een hele invasie vliegen. Zowel buiten maar ook binnen in de boot, echt niet normaal. Gelukkig hebben ze er op de Norell ook enorme last van. Ik dacht al, oeps dit proper jetje heeft iets niet goed schoongemaakt. Jammer dat we niet zo’n ouderwetse vliegen strip aan boord hebben die  zou helemaal vol zitten. Met z’n viertjes gaan we met de dinghy naar de kant. Het is nog even goed uit kijken want her en der liggen er rotsjes onder water en daar wil je uiteraard niet tegen aan komen. Heel veel trappetjes op en trappetjes af in dit oude deel van de stad.

Ons volgende ankerplek is bij Licata. Wat een wind en golven. Maar Lia heeft ons lekker gemaakt voor homemade boterkoek. En eh we lusten wel een stukkie. Dus laten we onze dinghy zakken en trotseren de golven. Zaterdag 30 september varen we de haven van MdR binnen. ’s Avonds worden we gelijk uitgenodigd door Toos en Rimmer om nasi te eten en gezellig bij te kletsen. En verder tot nu toe nog weinig Nederlanders hier. Wel jammer. Het is nu de 3e keer dat we in deze haven onze boot achter  gaan  laten. In 2011, 2021 en nu weer.

De nodige klussen om de boot winterklaar te maken maar ook gezelligheid. Broer Galtjo met Annette, die al een week op Sicilië rondtoeren, komen een paar nachtjes op de boot slapen. Zo gezellig. Kunnen ze een beetje ervaren hoe ons bootleventje is. We eten osso buco aan boord. Wat een joekel van een stuk kalfsschenkel. We hebben zondagochtend koffie op ons bootje, uiteraard met cannoli en ander lekkers en we gaan naar de steiger bbq waar iedereen wat meeneemt om te delen. Wat een lekkers allemaal.   

      

Van Sardinië naar Sicilië. Mazara del Vallo

Gelijktijdig gooien we, de Norell en Dutch Osprey, de trossen los in Cagliari, op naar Sicilië. Twee dagen en een nachtje door met alleen maar zee om ons heen. Eerste dag aan de wind maar tegen de avond valt de wind wat weg en wordt het ook een stuk op de motor. Er staan best hoge golven en dat wordt de dag erop nog meer. In de ochtend gaat de Dutch Osprey in de “melkmeisjes” stand en waaien we zo, nou ja zo, naar Mazara del Vallo bij windkracht 5 à 6 en soms 7. In een zeer goed beschutte baai gaan we ten anker. Op Navily hebben we gelezen dat er een dinghy gestolen is dus zijn we extra alert als we de volgende dag naar de kant gaan. Alles goed op slot en achter slot en grendel.

Er is een hardloop wedstrijd dus heel wat reuring. We belanden in de Arabische wijk (Tunesische inwoners) met een labyrint van straatjes. Best wel armoedig maar verrassend opgeleukt met keramieken vazen, tegeltjes en kleurrijke afbeeldingen op rolluiken. Remco en Cees lopen al pratend door deze wijk. Maar Lia en ik kijken onze ogen uit, en hebben het ozo druk om alle “kunst” van lokale kunstenaars op de kiek vast te leggen.

Op sommige plekken schalt de Arabische muziek je tegemoet. En dan is het toch de hoogste tijd voor koffie met iets lekkers. Voor sommigen ietwat aan de late kant, maar ja, Ann is van de drie R-en met name van de regelmaat. Vanaf het terras zien we ook nog een soort van rally met oude ´Fiatjes´ voorbij komen, leuk leuk.  

     

Highslide for Wordpress Plugin