Olijven plukken, a hell of a job maar vele handen maken licht werk. Nog nooit gedaan maar eens moet de eerste keer zijn. Met het handje, staand op de grond of op een ladder, plukken we één voor één de olijven van de bomen. Of met een speciaal apparaat waarmee je nog hoger in de boom de olijven eruit trilt. Een soort van hark met motortje voorzien met lange ijzeren sprieten/vingers. Je hebt er wel spierballen voor nodig. De olijven worden opgevangen in netten die onder de boom liggen. Voordat ze de krat ingaan halen we de meeste blaadjes en takjes eruit. Dan volgt een overheerlijke maaltijd bereidt door Toos met een finishing touch van Roy. Toe een sorbet ijsje homemade by Jessica. Eerst proeven en dan raden welke smaak, we hebben geen idee. IJs gemaakt van tomaat, munt, witte wijn, suiker en citroen, mejammie.
Op afspraak rijden we naar de frantoio= perserij vlak in de buurt. Gelukkig nog geen spitsuur. De olijven moeten na de pluk niet te lang in de kratten blijven anders gaan ze oxideren en dat geeft een nare smaak aan de olie. Aldaar worden de overgebleven bladeren en takjes van de olijven gescheiden via een lopende band en gewassen om terecht te komen in een machine. Hier worden ze gemalen en gekneed en ontstaan de eerste sappen. Bij deze ‘koude’ persing mag de temperatuur niet boven de 27 graden uitkomen om de kwaliteit van de olie te behouden. Na de persing worden de sappen gecentrifugeerd om de olie van het water te scheiden. Dat proces duurt zo’n drie kwartiertjes en dan tadaa een mooi licht groene D.O.P olijfolie.
Nog een stuk taart van Caffeè della Rose en dan rijden we weer met Rimmer als chauffeur moe maar voldaan met een blik olijfolie terug naar Marina di Ragusa. Eén van de laatste etentjes van dit seizoen, eten we met z’n 6-en en dan vliegen we maandag 30 oktober 2023 weer naar Nederland ook weer heerlijk.
Wederom gaan we naar Ragusa Ibla, maar nu met de bus samen met Lia en Remco. We lopen trappetjes op nog hoger en hoger. Hebben een super uitzicht over Ragusa Ibla met de toren die ik graag wil zien en slenteren langs overdadig versierde barokke balkonnetjes naar het grote plein. In één van de winkels hebben ze een wel heel speciale jurk, gemaakt van pasta, een kunstwerkje op zich.
We zien granaat appels liggen die ze vers voor je kunnen persen. Nou doet u er maar 4. Dat willen we wel eens proberen zo’n mooi donkerrood sapje. Maar onze bekkies trekken er van samen en het voelt stroef in de mond. Heel bijzonder dit. Lia googelt nog even om te kijken hoe gezond dit sapje wel niet is. Nou op sommige sites is granaatappelsap je van het en op andere sites juist weer niet. Er zitten veel toegevoegde suikers in en vanwege de aanwezige antioxidanten moet het helpen tegen bepaalde kwalen en ziekten maar dat is onvoldoende bewezen. De 3 gangen lunch bij I Banchi is lekker. Alles gelijktijdig opgediend maar dat mag de pret niet drukken.
De dag erna brengen we een bezoek aan Ragusa Ibla. Vandaag geen rokjes- maar hoedjesdag, het lijkt wel Prinsjesdag. Daar worden we getrakteerd door Galtjo en Annette en eten de sterren van de hemel bij restaurant Ciccio Sultano Duomo met een 8 gangen diner. Verkukkuluk en super mooi opgediend. Uitbuiken doen we op de boot en een spelletje yahtzee.
In onze haven is de replica Nao Victoria ( 1519) neergestreken. Dit is het eerste schip wat in die tijd een ontdekkingsreis om de wereld heeft gemaakt. Uiteraard een bezoekje waard. Nog een capootje en een echte Siciliaanse cannoli en dan zwaaien we woensdag middag 11 oktober 2023 Annette en Galtjo weer uit die hun toch verder gaan vervolgen op dit mooie eiland.
Ons volgende ankerplek is bij Licata. Wat een wind en golven. Maar Lia heeft ons lekker gemaakt voor homemade boterkoek. En eh we lusten wel een stukkie. Dus laten we onze dinghy zakken en trotseren de golven. Zaterdag 30 september varen we de haven van MdR binnen. ’s Avonds worden we gelijk uitgenodigd door Toos en Rimmer om nasi te eten en gezellig bij te kletsen. En verder tot nu toe nog weinig Nederlanders hier. Wel jammer. Het is nu de 3e keer dat we in deze haven onze boot achter gaan laten. In 2011, 2021 en nu weer.
De nodige klussen om de boot winterklaar te maken maar ook gezelligheid. Broer Galtjo met Annette, die al een week op Sicilië rondtoeren, komen een paar nachtjes op de boot slapen. Zo gezellig. Kunnen ze een beetje ervaren hoe ons bootleventje is. We eten osso buco aan boord. Wat een joekel van een stuk kalfsschenkel. We hebben zondagochtend koffie op ons bootje, uiteraard met cannoli en ander lekkers en we gaan naar de steiger bbq waar iedereen wat meeneemt om te delen. Wat een lekkers allemaal.
Er is een hardloop wedstrijd dus heel wat reuring. We belanden in de Arabische wijk (Tunesische inwoners) met een labyrint van straatjes. Best wel armoedig maar verrassend opgeleukt met keramieken vazen, tegeltjes en kleurrijke afbeeldingen op rolluiken. Remco en Cees lopen al pratend door deze wijk. Maar Lia en ik kijken onze ogen uit, en hebben het ozo druk om alle “kunst” van lokale kunstenaars op de kiek vast te leggen.
Op sommige plekken schalt de Arabische muziek je tegemoet. En dan is het toch de hoogste tijd voor koffie met iets lekkers. Voor sommigen ietwat aan de late kant, maar ja, Ann is van de drie R-en met name van de regelmaat. Vanaf het terras zien we ook nog een soort van rally met oude ´Fiatjes´ voorbij komen, leuk leuk.
Maandag 18 september 2023 kunnen we weer verder. Zeilboot Norell en onze Dutch Osprey hebben een heerlijke zeildag naar Cagliari. Onderweg zie ik ineens dat we een ongenode gast aan boord hebben. Een grote zwarte kever maar Cees denkt dat tie in de categorie kakkerlakken thuis hoort. Nou zeg hoe durft tie. Hij zit gelukkig buiten maar heeft zich intussen verstopt. Nou maar hopen dat tie geen familieleden heeft meegenomen. Als de boot wordt afgespoten komt onze kakkerlak tevoorschijn en weet Cees hem te vangen. Eerst onder een emmer en daarna in een potje met deksel, weg ermee.
Na zoveel dagen minimale lichaamsbeweging is het des te fijner om op ons gemakkie rond te lopen in Cagliari de hoofdstad van Sardinië. We brengen een bezoek aan een overdekte mercato Civico = markthal waar ze o.a. verse pasta maken en terplekke verse Cannoli vullen, mejammie. We stijgen de trappen op bij Bastione di Saint Remy, belanden in een kerk en bezoeken Orto Botanico met veel vetplanten, cactussen, palmen en bijzonder uitziende bomen. Ondertussen bestuderen Lia en Cees dagelijks de verschillende weer-apps om te kijken wanneer er een goed weer-window is om naar Sicilië te zeilen. Zo als het er nu naar uitziet gaat dat waarschijnlijk morgen 22 september worden. We gaan het zien.
Het bericht Verwaaid, kakkerlak en Cagliari verscheen voor het eerst op Dutch Osprey.]]>
De volgende dag schoolreisje nr, 2. Met Lia en Remco’s bijbootje op naar het strand. Trekken haar op het droge en lopen via een soort van zandpad met leuk uitzicht over de baai naar Porto Flavia. Hier krijgen we een rondleiding door een Engels sprekende gids op Italiaanse snelheid. Porto Flavia is aan het begin van de 20ste eeuw gebouwd om het vervoer van lood- en zinkerts sneller te laten verlopen. Voorheen werd alles met manden naar schepen gedragen. Na de voltooiing van Porto Flavia werd de erts via treinen in uitgegraven silo’s gestort en vervolgens via lopende banden naar een voor anker liggend schip getransporteerd. Het geheel van tunnels en silo’s is in de rotsen uitgegraven. Fijn dat we de 1e rondleiding van die dag hebben want er staan heel wat toeristen te wachten op een volgende. Hoogste tijd om in de Warung beachclub een overheerlijk gevulde croissant te nuttigen met een lekker koud drankje en van die heerlijke chillmuziek.
En nu liggen we in de haven van Carlo Forte op Isola di San Pietro. Een eilandje ten zuidwesten van Sardinië. Voor ons een bekend plekkie. We worden de 1ste avond getrakteerd op een muzikaal optreden van een plaatselijke orkest met koor. Zowel klassiek als modern zit er in hun repertoire. Op 10 september 2023 onze 41ste trouwdag maken we een uitgebreide wandeling om het meer Le Saline di Carloforte. Een soort van moeras/zoutpannen gebied. Hier moeten flamigo’s rondhuppelen. En jawel hoor, helemaal aan’t eind zien we ze. Je moet wel een vergrootglas bij je hebben maar toch. We hebben ze gezien, 3 in totaal.
Zowel overdag als ’s avonds een super plek om te zijn. Het is gezellig druk. We slenteren over de authentieke geplaveide kiezelstraatjes met in het oude gedeelte straatnaam bordjes met 2 verschillende namen. In’t Italiaans en Catalaans. We zien een aantal heel bijzondere kleding winkels. Verder veel restaurants, ijs-, souvenir- en snoep winkeltjes waar Cees een heerlijk zak snoep scoort. Een weetje: souvenirzaakjes waar ergens een A op de voorkant van hun winkeltje prijkt verkopen gecertificeerd bloedkoraal. Het wasgoed wappert onder de ramen met veel leuke balkonnetjes en we zien heel veel van die Sardijnse vlaggen: I Quatro More. Een rood Sint Jacobskruis met 4 moren gezichten naar rechts kijkend symboliseert de eeuwenlange strijd om vrijheid.
Een alleraardigste mevrouw bij de tourist Office geeft ons de nodige informatie voor ons tripje van zondag 2 september. Per bus gaan we via Sassari naar Castelsardo. Het wordt een in de bus zit dagje met veel wachten maar de hoger gelegen burcht aldaar is het bezoek helemaal waard. Dit kasteel werd in de 13e eeuw gebouwd door de fam. Doria. Pas sinds enkele jaren kun je dit kasteel als toerist bekijken. Veel trappetjes omhoog om onze luie beenspieren weer even goed aan het werk te zetten. De uitgebreide lunch is zeer goed binnen te houden. Pas in’t donker zijn we wedergekeerd op ons bootje.
We hebben wekelijks belcontact met Lia en Remco van zeilboot Norell. Zij zijn in juni vertrokken vanuit Nederland en hebben de orka’s getrotseerd. Heel wat mijlen verder zijn ze nu bijna bij ons. Vanaf Menorca varen ze in 2 dagen en nachten naar de baai van Porto Conte. Zaterdagochtend 26 augustus 2023 varen ze in alle vroegte de baai binnen. Als herkenning hangt Cees een paars lampje op. Rond 3.30 uur laten ze vlak naast ons hun anker vallen. Gelijk stappen we in onze dinghy met een prosecco en glazen om samen een welkomstdrankje te drinken. Heerlijk om in het eggie bij te kletsen. ‘s Avonds gevieren bij Bell’Agio Summer (wie kent het niet) ozo gezellig pizza gegeten met live music. Met z’n viertjes doen we boodschappen bij een plaatselijk “supertje”. Waar zie je dat nog: druiven uit eigen tuin en basilicum terplekke vers geplukt door de kassière.
Ik kook voor z’n vieren maar de mistral gooit roet in het eten. De Norell gaat aan een mooring liggen in deze baai. Wij blijven ten anker liggen. Maar wanneer het donker wordt bouwen de golven zich meer op dan verwacht en lijkt het erop dat de snubber gebroken is (net niet). Dus zoeken we ons heil in het noorden van deze baai aan de hoge kant. Precies op dat moment begint het ook nog eens keihard te plenzen. Daar liggen we goed voor de voorspelde NW harde wind. Nou zeg komt tie nu uit het ZW met een enorme swell. Dus weer terug naar de zuid zijde van de baai. De wind komt nu wel uit het NW, dus verkassen we wederom naar het noorden van de baai. Deze anker-move doen we dus 3 keer die nacht, we lijken wel een veerdienst.(i.v.m. krabben, dan weer hoge golven en anders voorspelde wind). Het is een soort van “doe geen ook dicht nachtje” en gratis douches. En nu liggen we als een huis met 90 meter ankerketting en 2 snubbers. We zitten de mistral uit met: lezen, eten, gezellig bellen met vriendinnen, rommelen, tukkies overdag en ankerwacht ’s nacht. Het is genieten om te kijken naar het schouwspel van de wolken en de bijna volle maan aan de hemel, telkens weer anders. Later als de maan onder is (3.30 uur) zien we de sterrenhemel en in de verte de vuurtoren die elke 5 seconde de baai verlicht.