Gastenpost door Leon
We gaan met Leon terug naar Dominica. Het wordt een lekkere zeildag. In de Prince Rubert Bay gaan we weer voor anker. De boatboy herkent ons nog en herinnert zich dat ik ziek was, goed geheugen. In Portsmouth is het nog een hééél stuk lopen naar de customs maar uiteindelijk zijn we weer ingeklaard.
Dinsdag 8 maart 2016 staan we al vroeg op voor ons doen. We gaan een 2 uur durende tocht over de Indian River maken. Ontbijtje naar binnen werken camera en Gopro in de rugzak en klaar zijn we. Rond 6.50 uur worden we opgehaald door Titus onze gids, wat een luxe. Met zijn gekleurde boot en een motor van 40 pk stuiven we naar de ingang van de Indian River. Daar gaat de motor uit en roeit tie eerst stroomopwaarts. We glijden langzaam door het water. Wat een rust zo ’s morgens vroeg, we zijn de enige. Eerst is tie breed die Indian Rivier maar ze wordt steeds smaller en ondieper. Titus vertelt veel over de flora en fauna van hier.
Woh wat een bijzonder gebied met decoratieve mangrove bomen, moerassen, krabben die weg schieten, vogels, en bijzondere geluiden. We komen ogen te kort. En dan gaan we aan land en zien planten en bloemen in het wild die wij in Nederland als kamer planten kopen. Als verrassing varen we ook nog naar een hutje waar enkele scènes opgenomen zijn uit Pirates of the Caribbean, lachen toch. Hadden we zomaar Jack Sparrow tegen het lijf kunnen lopen. Als we naar de uitgang van de Indian River varen wordt het al drukker. Echt een aanrader om zo vroeg te gaan. Wel lekker trouwens dat hier weer Engels gesproken wordt en dat de bevolking trots is op hun eiland en zoiets heeft van don’t worry be happy.
Het is even havenregime (Bas-de-Fort) dus genieten we van uitgebreide douche momenten, internet, voldoende stroom en water. En dan….. is het donderdagavond 3 maart 2016. Echt super om Leon weer face2face te zien en in je armen te sluiten. De volgende dag wordt gelijk een zeildag met Hollands weer. Veel regen en veel wind niet echt een relaxte tocht. Maar het klaart gelukkig op als we voor anker gaan bij Terre- de-Haut bij Le Bourg dus laten we de dinghy zakken om bij Ilet à Cabrit te gaan snorkelen, een super gave plek. Het blijkt nog moeilijker dan gedacht om met de Gopro de onderwaterwereld duidelijk vast te leggen.
Zaterdag 5 maart crossen Leon en ik over het 5 km lange en 3 km brede eiland. Vanaf Fort Napoléon dat 114 meter boven de baai ligt heb je een fantastisch uitzicht. De scooter heeft er af en toe moeite mee om ons tegen een berg omhoog te brengen maar hij doet zijn best. We lopen rond bij Plage de Pompierre, een door palmen omzoomd strand aan de noordkust van het eiland.
We lunchen met een heerlijke verse tonijn baguette en dan is het bij deze warmte de hoogste tijd voor een siësta bij Anse Crawen op de zuidpunt aan de westkust. In de schaduw onder een palmboom horen we alleen het ruisen van de zee en het ritselen van palmboombladeren boven ons hoofd, een Cariben momentje. We lopen naar de berg ‘Le Pain de Sucre’ en vinden het dan welletjes. Mooie plek om te snorkelen trouwens. Het temperatuur verschil met Nederland is meer dan 20 graden even acclimatiseren voor Leon.
Donderdag 18 februari 2016 vertrekken we alweer naar een volgend eiland n.l. Dominica. Omdat het hier wel 15 meter diep is om ten ankeren te gaan liggen we aan een mooring vlak bij het Anchorage hotel. Beens is onze boatboy, niet opdringerig, super aardig, een relaxte gast. Ook kun je hier in Roseau gelijk in en uit klaren bij de custums. Handig en ook hier allervriendelijkst. Dat maak je vaak anders mee. Dan op naar de Prince Rupert bay. In de pilot wordt gewaarschuwd voor nogal wat criminaliteit maar de rangers hebben hier de afgelopen jaren serieus werk van gemaakt.
En dan weer een week later liggen we op Terre-de–Haut één van de 8 eilandjes van Les Saintes onder Guadeloupe. Hier beland ik bij ‘le docteur’ want ik voel me al een paar dagen très malade. Hij constateert griep en schrijft 5 medicijnen voor, beetje overdreven misschien maar of ze echt werken ???? Remco helpt ons hier in alle vroegte aan een mooring, ja bij deze drukte zijn er meer die daarop azen. We eten heerlijk met z’n viertjes bij Ti Bo Doudou met je voeten in het zand en uitzicht over de baai.
Onderweg naar Guadeloupe veel last van kreeften fuiken dus opletten geblazen. En rondom ons mooie laaghangende wolkenformaties tegen een blauwe lucht. Het is nog even krappies om te ankeren buiten de vaargeul vlak voor de haven bij Pointe-à- Pitre. Hier rood aan stuurboord en groen aan bakboord. Precies andersom als in Europa. We liggen nu in afwachting van Leon die 3 maart voor 2 weken onze kant op komt, hiep hoi. Ook Niels en Anneloes komen binnenkort naar de Cariben. Heerlijk. Het is ook niet niks om je kids 7 maanden niet in het eggie te zien. Maar we gaan wel afscheid nemen van de Hullu Poro, zij gaan sneller dan wij de komende maanden. Niet meer via de VHF contact waar we gaan liggen, geen dagelijkse borreluurtjes, eetmomentjes en wandelingetjes. Lieve Lia en Remco we gaan jullie….misssssssen.
De afgelopen dagen waren grijs, grauw en regenachtig maar toch loop je gewoon rond in korte broek en T-shirt, soms wat fris maar lekker koel. Van Sainte Ann is het maar 15 mijl naar de baai van Grande Anse d’Árlet. Je kunt hier een wandeling maken over de berg naar Petite Anse d’Arlet. Het is nog effies een klimmetje via een smal pad omhoog over stenen en boomstronken met aan weerszijde begroeiing van bomen en struiken. Per taxi willen we terug, maar volgens de plaatselijke politie is het ongeveer 10 minuten lopen over de verharde weg. Dat redden we nog net hi hi. Dus…..terug met de benenwagen. Tijd voor een verlate lunch. Ze maken hier in bijna elk restaurant reclame voor Langoustines dus een goede plek om ons er aan te wagen. Maar ze bedekken dit mooie product met een uienprutje of gratineren het met kaas. Doodzonde, zo gaat de oorspronkelijke smaak voor een groot deel verloren, echt jammer.
Dinsdag 16 februari 2016 gaan we weer een baaitje verder naar Anse Mitan. Vanaf hier kun je met de veerpont naar de hoofdstad van Martinique. Cees houdt het even voor gezien en vermaakt zich kostelijk op de Beau. Wij, Lia en Remco en ik doen dat in Forte de France. We zien maskers van carnaval als decoratie aan bomen hangen. We bezoeken de van buiten fraai uitziende Bibliothèque Schoelcher. In Parijs gebouwd voor de Wereldtentoonstelling van 1889, daarna ontmantelt en naar Forte de France verscheept. We zien het oude, super mooi onderhouden “Hotel de ville”. Nu in gebruik als theater en we gaan opzoek naar de Cathédrale Saint -Louis maar die blijkt in de steigers te staan. Geen wonder dat we haar niet zagen. Met de veerpont terug naar Pointe du Bout waar Cees met Beautje zich bij ons voegt om uit te klaren. ’s Avonds entrecote medium gebakken voorzien van een goed glas wijn. En dan is het de hoogste tijd voor Game of Thrones. De laatste dagen kijken we elke avond 2 afleveringen.
