Categorie: Cariben

Van Tortola tot Leiden

Dinsdag 12 april komen we met de Beau aan in Roadtown, Tortola. Terwijl wij onderweg waren is Eurocross druk bezig geweest om Cees naar Nederland te krijgen. De volgende dag vliegt Cees via Sint Maarten terug naar Amsterdam, waar Anneke erg blij is om Cees weer in de buurt te hebben. Niels en Eline hebben ondertussen ook via de reisverzekering geregeld dat ze eerder naar huis kunnen. Omdat Anneke 18 april geopereerd wordt, is het plan dat we 17 april ’s ochtends aankomen op Schiphol, dan kunnen we nog even op bezoek. Dit verloopt alleen niet helemaal volgens plan..

Maar voordat we naar huis gaan, is het plan om eerst nog een paar dagen op Sint Maarten door te brengen. Eerst vliegen we met een klein vliegtuigje met twee propeller motoren van de British Virgin Islands in 40 minuutjes naar Sint Maarten. Daar brengen we twee heerlijke dagen door in een resort en bezoeken we Philipsburg (de Nederlandse hoofdstad) en Marigot (de Franse hoofdstad). Dan gaan we de ochtend van 16 april op naar het vliegveld om naar huis te gaan. Nadat we vliegtuigen hebben gekeken op het strand bij de luchthaven gaan we door de security. Als we helemaal zijn ingecheckt begint de ellende: de vlucht van Sint Maarten naar Aruba is vertraagd met 50 minuten.. en dat terwijl we maar 1 uur overstap tijd hebben op Aruba. We gaan gelijk op zoek naar iemand die ons kan helpen maar ze zijn niet erg behulpzaam dus we bellen KLM, de reisverzekering en Insel Air – niemand die ons echt kan of wil helpen. De vertraging loopt steeds verder op en het personeel lijkt ook niet erg gemotiveerd om ons te helpen in deze bijzondere situatie. Uiteindelijk zien we tijdens de landing op Aruba het vliegtuig naar Amsterdam vertrekken..


DSC_0102.JPG

Na lang aandringen heeft Insel Air geregeld dat we in een hotel kunnen overnachten en een alternatieve vlucht via Curacao geboekt voor de volgende dag. Het hotel is eigenlijk meer een motel en als avondeten zullen ze iets voor ons bestellen bij het beste grilrestaurant van het eiland. Daar blijkt niks van waar, het eten is niet om over naar huis te schrijven. Na een lange reis komen we maandag 18 april, 6 uur in de ochtend eindelijk aan op Schiphol, vlak voordat Anneke de operatie in gaat. Tot zover de bijdrage van Eline & Niels.


DSC_0100.jpgDSC_0097.JPGDSC_0099.JPGDSC_0101.JPGDSC_1227.JPGDSC_0085.JPG

Ondertussen ben ik met de ambulance vervoerd naar het LUMC te Leiden en geopereerd. Poehee niet alleen 1 hartklep maar het wordt wat gecompliceerder. Groot onderhoud, 5 voor de prijs van 1. De eerste dagen is het overleven maar dan stapje voor stapje gaat het elke dag een stukje beter. Ook in het LUMC zijn de artsen en het verplegend personeel super aardig. Cees vertrekt 23 april weer naar de Beau en zeilt alleen van de Britisch Virgin Islands naar de US Virgin Islands waar de Hullu Poro en de Ariel hem helpen bij het ankeren en zorgen voor veel gezelligheid. Vrijdag 29 april wordt de Beau op de Spuigracht gehesen. En ik, ik ben sinds 28 april weer thuis, heerlijk hoor. Super in de watten gelegd door de kids, tweelingzus Marieke en een huiskamer vol kaarten en bloemen. Cees vliegt zaterdag 30 april via New York naar Nederland. Aankomst zondag 1 mei 2016. Wat een gevlieg heen en weer. Cees en Guido gaan rond 11 mei de boot ophalen in Southampton en terug zeilen naar Nederland. Na 7 jaar is de Beau dan weer terug in Nederland.


DSC_0105.JPGDSC_0104.jpgDSC_0103.jpg

Ondertussen in de Cariben…

Na een spannende overstap naar een ander vliegveld in Parijs komen we in de middag van 2 april aan in Pointe-a-Pitre, Guadeloupe. We ontmoeten Cees bij het havenkantoor en gaan daarna gelijk door naar het ziekenhuis om Ann op te zoeken. Terwijl we wachten op de definitieve berichten over Ann’s repatriëring naar Nederland, huren wij een auto om Guadeloupe te verkennen. Maandag 4 april rijden we langs de noordkust van het linker eiland, Basse Terre en rijden we langs de Route de Traversee. We zien prachtige ongerepte stranden en gaan zwemmen bij een waterval in de binnenlanden, echt supergaaf.


DSC_0930.JPGDSC_0859.JPGDSC_0854.JPG

DSC_Pano6.jpg

Op 5 april in de ochtend krijgen we bericht dat Ann veilig is aangekomen in Nederland en kunnen wij met een gerust hart richting Antigua & Barbuda vertrekken. Eline heeft voor het eerst dit jaar zeeziektepleisters voor achter haar oor van de dokter mee en ze werken als een tierelier, ze heeft nergens meer last van. Bij Antigua gaan we voor anker bij Nelson’s Dockyard, helemaal in de stijl van koloniaal Engeland. Natuurlijk nemen we eerst een verfrissende duik in deze prachtige baai en Niels gaat lekker snorkelen.

Daarna gaan we naar Barbuda, een eiland dat nog niet zo ver ontwikkeld is en bekend staat om de mooiste stranden ter wereld. En dat is ook zo! We liggen voor anker bij de 11-mile beach, een uitgestrekte strook van mooie witte stranden en helder blauw water, met daarachter een lagoon. We maken plannen om morgen de lagoon over te steken en naar Codrington te gaan, we moeten namelijk nog uitklaren.


DSC_1058.JPGDSC_0012.JPGDSC_0908.JPG

DSC_Pano2.JPG

Zo gezegd, zo gedaan. De ochtend van 9 april stappen we in het bijbootje en varen naar het strand. We gaan aan land bij het smalste stukje strand, waar we met z’n drieën het bootje naar de lagoon tillen. Het hotelpersoneel aldaar is hier niet zo blij mee, aangezien we over privé grond gaan. Het wordt een hele tocht naar Codrington, met wind tegen en aardig wat zout water in het bootje. In het dorp is iedereen erg gastvrij en helpen ze ons graag. De customs-meneer komt toevallig langs rijden in de auto en de mevrouw van immigration moet zelfs nog uit bed gehaald worden, een bijzondere gewaarwording voor ons en voor de eilandbewoners die kijken alsof we de enige toeristen in het dorp zijn.

Daarna willen we graag naar de Frigate Bird Sanctuary, de grootste populatie Fregat vogels ter wereld. We hebben gelezen dat dit gratis met je eigen bootje kan, dus we gaan op eigen houtje de hele lagoon over. Daar aangekomen zien we wel honderden vogels die in hun nesten zitten en door de lucht vliegen, erg indrukwekkend. Als we weer richting de Beau gaan komen er opeens 5 watertaxi’s vol met toeristen op ons afgevaren. De bootboys zijn niet blij, ze gaan voor onze dinghy liggen en roepen dat we moeten betalen en dreigen zelfs met de politie. We gaan er gauw vandoor om via de creek terug te varen. Dit blijkt nog een hele tocht om het eiland te zijn, en dat in ons kleine bootje (16 mijl!). We moeten de tank wel 4 keer bijvullen, maar dan zien we toch eindelijk de Beau liggen.


DSC_1147.JPGDSC_1113.JPGDSC_1107.JPG

DSC_Pano1.JPG

De volgende dag gaan we vroeg op richting St. Barth en gezien de ontwikkelingen in NL besluiten we in de ochtend van 11 april direct door te gaan richting Tortola, inclusief een nachtje door varen. Terwijl we dit schrijven zitten we midden op de oceaan met nog 15 uur varen te gaan..

Gastpost van Eline & Niels

Ann naar Nederland, Cees naar US Virgin Islands

JA ja in een ziekenhuis liggen, één nachtje bij de geboorte van de kids, verder niet. Maar dit is dus andere koek. Er gaat een nieuwe wereld voor je open. Aan een infuus, beademing, plakkers op mijn lijf verbonden met een monitor, geeft je de nodige handicaps om één en ander te doen. Wat dacht je van toilet bezoek= not. Op een steek maar dat vergt nog enige oefening en je zelf wassen in bed pfff valt echt niet mee. Als je dan uiteindelijk in slaap bent gesukkeld word je rust ruw verstoord door dichtslaande deuren, felle tl verlichting ’s nachts, wisseling van verplegend personeel (ze zoenen elkaar bij de wisseling, leuk hè) of van je buurvrouw die de longen uit haar lijf hoest. Geen televisie, radio of internet dus de dagen verlopen best saaihaai. Vrijdag 25 maart 2016 word ik ontslagen. Met medicatie denk ik weer een deel van het oude leventje op de kunnen pakken, vergeet het maar. Ik lig of hang en bij 100 meter lopen voel ik me uitgeput. Cees ontpopt zich tot een geweldige broeder en verzorgt me uitstekend.

Dinsdag hebben we een vervolg afspraak met als doel een Fit to Fly verklaring te verkrijgen die nodig is voor mijn terugkeer naar Nederland. Maar het loopt anders, ik word wederom opgenomen, niet op de IC maar op Cardiologie, extra zorg. Mmm het peil daalt bij Cees en mij maar het kwik stijgt, Niels en Eline zijn in aantocht. Cees eet heerlijk bij de Lovis aan boord. Maandag 4 april vlieg ik met medische zorg naar Orly (Parijs), aankomst dinsdagochtend 5 april 2016. Vandaar met de ziekenauto nog zeker 5 a 6 uur rijden naar Nederland. Met dank voor het regelen van de repatriëring en de goede zorgen door Eurocross, echt super. Cees gaat de Beau met Niels en Eline naar St. Maarten zeilen. Daar komen Anneloes en Peter aan boord. De boot moet hier voor het hurricane seizoen immers weg zijn. De Beau gaat vanaf de US Virgin Islands in mei op transport. Een boot op een boot zogezegd, afgeleverd in Southampton, Engeland. Dan is het nog maar een klein stukkie varen naar huis. Ik lig in het Reinier de Graaf ziekenhuis te Delft waar dinsdag 5 april een plek vrij is op Cardiologie. Super fijn als je dan langs wilt komen maar….bel wel eventjes van te voren.

 

DSC_0141.JPGDSC_0244.JPGDSC_0827.JPG

Spectaculair dagje Domincia, terug naar Les Saintes, Pointe-à-Pitre en dan….Intensive Care

We zeilen nog meer naar het zuiden van Dominia n.l. Roseau. Donderdag 10 maart staan we samen met 7 vriendelijke Duitsers klaar voor een rond trip met Sea Cat. Octavius is onze gids en chauffeur. We rijden naar Morne Trois Pitons National Park. Eerst naar een zwavelbron en dan maken we een hike van 1 uur rond het Freshwater Lake. Het grootste meer van Dominica ligt 762 m boven zeeniveau. Door de dag regen van gisteren is het best een blubber boel. Wat is alles groen en wat een veelzijdigheid aan bomen en planten. Dan wordt het klimmen en dalen over 3 bergtoppen met mooie uitzichten.


DSC_0565.JPGDSC_0560.JPGDSC_0542.JPGDSC_0511.JPGDSC_0479.JPGDSC_0473.JPG

Met het busje op naar Titou Gorge. Een kloof waar we gaan zwemmen. Maar Octavius heeft meer voor ons in petto. Aan het einde van de kloof is een waterval. Tegen de stroom in eerst een stukkie hard zwemmen en dan gooit Octavius een boei en trekt ons 1 voor 1 een inham in. Uitkijken dat je niet door de harde stroom tegen de wand van de kloof wordt gedrukt. De waaghalzen onder ons (Leon en Cees) doen nog een klimmetje verder omhoog. Vandaar een grote sprong in het diepe om door de stroom van de waterval weer meegenomen te worden naar de ingang van de kloof, super gaaf. Onderweg stopt onze gids telkens voor een reuk/smaak sensatie. Hij plukt guave, citroengras, een jasmijn bloem, niet gebrande koffiebonen, de vrucht met daarin nootmuskaat, m&m jungle een vrucht met kleine bolletje zoet/zuur aan de buitenkant en binnenin cacao en een stukje boombast wat ruikt naar kaneel. Tjonge, wat groeit hier veel in de vrije natuur. Ha ha, Octavius speelt ook nog voor Tarzan door aan een liaan van een boom te gaan hangen. Na de late lunch verder naar Travalgar Falls. Twee watervallen die in een bassin storten van grote zwarte stenen.


DSC_0774.JPGDSC_0763.JPGDSC_0610.JPG

Maar ook hier blijft het niet bij kijken Octavius wil ons naar boven hebben naar de Hot Water Springs bij de ‘papa’ waterval. Oeps, het wordt nog een hele klim over de spiegelgladde stenen maar dan heb je ook wat. Zittend onder een warmwaterbron en genietend van het mooie uitzicht. Via de Botanical Garden rijden we naar een uitkijk punt en genieten van de zonsondergang. Oh what a day, een topdag om niet snel te vergeten.Via Portsmouth zeilen (met uitschieters naar 40 knopen wind) we terug naar Les Saintes.


DSC_0666.JPGDSC_0662.JPGGOPR0129.JPG

Leon doet hier een ochtend duik bij Plongee (duikschool), we picknicken/snorkelen bij Plage Pompierre en we dineren heerlijk bij ti Kaz’La. Intussen liggen we weer bij Pointe-à-Pitre voor anker. Na 2 super weken is Leon woensdag 16 maart 2016 weer vertrokken naar Nederland. Maar ik voel me weer niet echt toppie. Kortademig en snel moe, dus weer naar een dokter toe. Deze stuurt ons door naar Centre Hospitalier Universitaire Pointe-à-Pitre Abymes. Trouble met het hart ritme. Een veel te hoge hartslag met een bloeddruk die juist weer te laag is, maar dat heb ik altijd al. Na een röntgenfoto, een CT-scan, en een echocardiografie blijkt mijn hartklep tussen de 2 linkerkamers niet goed te werken. Opname volgt op het IC. Na 3 nachten wordt ik ontslagen met medicatie. Kijken hoe ik me daarbij voel met als doel repatriëring naar Nederland. Wel een heel raar einde van mijn Cariben avontuur.


GOPR0560.JPGDSC_0741.JPGDSC_0706.JPGGOPR0198.JPGGOPR0171.JPGGOPR0162.JPG

Highslide for Wordpress Plugin