Wij maar denken dat je op de Canarische eilanden veel kunt ankeren, maar nee er zijn eigenlijk weinig tot geen plekken waar je ook ’s nachts goed kunt blijven liggen bij wat meer wind. Dus liggen we relaxed in een haven. We zijn inmiddels afgezakt naar het zuiden van Lanzarote, haven Rubicon bij Playa Blanca. Een resort-achtige accommodatie met zwembad, erg mooi aangelegd.

Zondag 4 oktober 2015 huren we samen met Brigitte en Rob een auto en crossen een groot deel van het eiland over. Een zwart vulkanisch landschap met hier en daar witte kubusvormige dorpen, mooie vergezichten, zoutpannen en weinig begroeiing. We bezoeken Parque Nacional de Timanfaya en hebben per bus een 30 minuten durende tocht door een soort maanlandschap. Gidsen laten zien dat deze vulkaan nog niet uitgedoofd is maar slaapt. We zien vlammen en water dat in een buis wordt gegoten en omhoog terug schiet in een straal van stoom.

Via een mooie route rijden we van Tinajo naar Teguise waar we rondslenteren op de o zo grote kunstnijverheidsmarkt. Op een plein vlak naast de Iglesia de San Miguel lunchen we. En dan verder naar Mirador del Rio waar we het eiland La Grasiosa zien liggen. Noordelijker kunnen we niet. Via Jameos del Agua en Arrecife rijden we aan het einde van de middag moe maar voldaan terug naar de boot.

Woensdag 23 september rekenen we af bij Marina Bouregreg Rabat, we tanken 377 l diesel voor weinig en klaren uit. Ook de douane komt nog aan boord. Precies rond de klok van elven is het hoog water en kiezen zowel de Twixx als de Beau het ruime sop. We hebben 456 mijl te gaan naar de Canarische eilanden. Onderweg varen we door een veld van dolfijnen. Tjonge overal waar je kijkt zie je ze. Zoveel bij elkaar hebben we nog niet meegemaakt. Jammer dat ik de puf niet heb om foto’s te maken, ja het is even mijn inslinger dagje. ’s Nachts lange broeken, sokken en zeiljas aan bij het ‘wachtlopen’. Er staat aardig wat wind en ook best hoge golven. We gaan als een speer maar slingeren ook aardig heen en weer waardoor beide zeilen regelmatig een klap maken. Gelukkig staan ze goed vast met een bulle talie. Ook slapen op ons bed kunnen we wel vergeten, je rolt van hot naar her. Gelukkig is de bank een goed alternatief.

En dan vrijdag vlak voor middernacht gaat het alarm van de stuurautomaat en houdt het voor gezien. Lekker, zijn we mooi klaar mee. Dus de rest met de hand sturen. Cees duikt gelijk de motor ruimte in om te kijken wat er aan de hand is. Valt nog niet mee bij deze zeetjes. Gelukkig blijkt er niks kapot. De stuurautomaat is gewoon losgetrild, met daarmee ook de stuurstang. Dus goed te maken maar nu effe niet. Omdat we geen zin hebben om nog een nachtje zelf te moeten sturen gaat een tijdje de motor bij. Drie dagen en 6 uur later, het is zaterdag 26 september, gaan we tegen de avond voor anker in baai playa Francesa op het eiland Grasiosa iets ten noorden van het kale eiland Lanzarote. Zo dat hebben we maar weer mooi gefikst saampjes. Hoogste tijd om ons “logboek bij te werken”. En nu 3 dagen later liggen we in de spiksplinternieuwe haven van Arrecife, Marina Lanzarote. Rob en Brigitte hebben ons al zien aankomen dus dat wordt gezellig bijkletsen. En eh we ontkomen er niet aan. Vlak bij onze steiger is jawel een Burger King. Dus zo’n overheerlijke …. Whopper.